Er staat vandaag een reisdag op de planning, we rijen ca 150 km van Orlando naar St Petersburg, waar de thuishaven ligt van de Tampa Bay Rays. Deze baseballploeg heeft het de laatste jaren niet slecht gedaan. De tegenstander van vanavond, de Minnesota Twins staan iets hoger op de ranglijst.

Maar eers checken we in bij het hotel dat we geboekt hebben. Op het eerste gezicht lijkt het hotel weggestopt achter een vestiging van Denny's. We krijgen een kamer op de eerste verdieping, hoger is het hier overigens niet. De cursus mank lopen komt goed van pas en gelukkig heeft papa zijn knieband om, door de vele kilometers die we gisteren hebben gemaakt. Dit resulteert er in dat we toch een kamer op de begane grond krijgen. Ook wel makkelijker met de koffers enz..

Nadat we geïnstalleerd zijn duiken we nog even het zwembad in. Een heerlijk fris zwembad, waar we op dat moment lekker met zijn tweeën alleen gebruik van maken.

De wedstrijd begint om 7.10 pm, omdat we op tijd willen zijn gaan rijden we om 5 uur aan. Wij parkeren de auto voor 10 dollar een blok bij het stadion vandaan. Bij het stadion moeten we even wachten voor we binnen mogen en praten we met twee amerikaanse fans, een man en vrouw. De man had altijd in de raceindustrie gewerkt o.a. als bijrijder van Blekemolen vertelde hij. Bij toeval stonden we bij de juiste ingang en na een tassencontrole en een metaaldetector mogen we naar binnen. De gangen staan vol merchandising en eettenten. Ook staan er overal mensen met een geel shirt die je de weg wijzen. We hebben tickets voor de derde ring, achter de slagman. Voor de wedstrijd begint lopen we het hele stadion door, erg leuk om te zien hoe het hier aan toe gaat.

De Rays beginnen minder aan de wedstrijd, want in de eerste inning slaan de Twins al een homerun. Met twee man op de hontken staat het dan meteen 3-0. Een herstel volgt en de Rays komen terug naar 5-5 halverwege de wedstrijd. Maar dan lopen de Twins weer uit en winnen uiteindelijk met 11-7, terechte uitslag. Naast ons zit een bejaarde supporter met zijn eigen stoel in het stadion. Hij zit er al 18 jaar bij iedere wedstrijd, en s vrij fanatiek en support zijn team de hele wedstrijd. Kiss the ball, down on the plate, no pressure, not give him a walker zijn toch wel zijn favoriete uitspraken. Tussendoor verteld hij ons wie er aan slag komt en wat de sterke punten van die speler zijn.

Tijdens de wedstrijd worden er diverse spellen georganiseerd met mensen uit het publiek. En ook wordt er typidche Amerikaanse deuntjes gedraaid waar op moet worden geklapt, er met koeienbellen moet worden gerammeld of wanneer je veel geluid zou moeten maken.

Een erg leuke ervaring, alleen jammer dat het stadion Tropicana Field bijna nooit helemaal gevuld is. Schijnbaar is dit alleen tegen echt grote clubs als de New York Yankees.

Groet Jimmy & Jordy